13 Leondzio

Dla Naty ♥

Podziwiam Nowy York. Za szybą jest piękny, ale z bliska to już co innego. Nudzę się, siedzę w domu i czekam na gościa - mojego brata. Leon dziś pracuje i nie ma czasu. Przywiązałam się do niego, jest dla mnie ważny. Wyczuwam tą więź między nami. Smutno tu bez niego. Ma poczucie humoru, jest przystojny i tak dobrze się przy nim czuję. Ma wielkie serce, znaczy, ugh... Od kilku dni przyłapuję się na tym, że często myślę o właścicielu szmaragdowych oczu. Nie wiem co mi jest. Słyszę pukanie do drzwi, otwieram i widzę Lu. Wpada bez przywitania i siada na beżowej sofie, poklepując miejsce obok siebie. Szczelnie obwijam się swetrem i siadam.
- Lu? Powiedziałaś mu? - Zadaję nurtujące mnie pytanie bez zbędnych wstępów.
Blondynka chichocze i kiwa twierdząco głową. Uśmiecham się również.
- V, żebyś widziała jego minę, przypominał ścianę z koloru i zdechłą dżdżownicę z wyglądu ogólnego. Zatkało go, wysłowić się nie mógł. Po dziesięciu minutach wydusił ,,ale jak?", no to mu powiedziałam skąd się biorą dzieci i kiedy to się stało. Potem stwierdził, że jest genialny i wyszedł.
- Aha?
- Ale chyba się ucieszył.
- Boże, nie chcę mieć dzieci w najbliższych latach, faceci przeżywają przeziębienie jak umieranie, a co dopiero dziecko! - Gestykuluję rękoma.

Po Ludmile wpadł James. Porozmawialiśmy, dziadkowie zmienili plany, przylatują do Filadelfii. Dla mnie to wielki plus. Dodatkowo mam jakąś sesję. Jutro. W weekend jedziemy z Verdasem do mojej rodziny. Nie przedstawiałam nigdy bliskim przyjaciół, uważam to za zbędne, dowiadywać się z czasem. Widać z Leonem będzie inaczej.

Mała jesteś najseksowniejszym aniołkiem VS jakim znam.
Śnie o Tobie każdej nocy.
Nie masz konkurencji, w moim sercu zajmujesz 100 %
Twój wielki fan M.

Takie liścik otrzymuje już od kilku dni, więc wole sama nie wychodzić na miasto, a muszę. Chcąc, nie chcąc dzwonie po moją ochronę.
- Leondzio jest sprawa. - Szatyn nienawidzi tego zdrobnienia. Raz jego rodzicielska go tak nazwała, a że rozmawiał na głośnomówiącym to podłapałam.
- Będziesz miała problemy Kocico. Niech Cię tylko dorwę, a nie ręczę za siebie. - Troszkę się wkurzył. Wiem jak załagodzić sprawę.
- Dobra, nie gniewam się. Zabiorę Cię na przymiarki bielizny i po sprawie. A jesteś wolny?
- Wolny, ale planuje zmienić ten status na ,,w związku''.
- Super, tylko mi nie o to chodzi.
- No zaraz jadę. Czekaj Kocico.
- Dziękuję przystojniaku. - Zanim zdarzę ugryźć się w swój niewypażony język, słyszę śmiech i pikanie. Rozłączył się. Już jedzie. Specjalnie dla mnie.

Spacerkiem idziemy w stronę bliżej nieokreśloną. Po prostu chcę pogadać z Verdasem. Nie liczy się to gdzie zmierzamy. Obraliśmy kierunek przed siebie. Zwolniłam, szatyn też. Stanęliśmy na przeciwko siebie. Mężczyzna nachyla się ku mojej zarumienionej twarzy.
- No mała, po to mnie tu wołałaś? - Ma zamiar mnie pocałować i juz się nachyla, przymykam oczy, gdy nagle... spotyka się z moją dłonią.
- Nie głuptasie. Chodź może usiąść
Udajemy się do mojego ulubionego parku. Siadamy na wolnej ławce i czuje, że Leon jako mój ochroniarz powinien wiedzieć, że dostaje te liściki.
- Mam sprawę. Ktoś wysyła mi wiadomości takie jak ta. - Pokazuje mu świstek.
Szatyn ze świstem wciąga powietrze. Czyta uważnie koślawe litery nagryzmolone na papierze.
- Jest tego więcej?
Podaje mu kolejne trzy kartki.
- To wszystkie.
- Muszę Cię teraz chronić jak oka w głowie. Nigdzie nie idziesz beze mnie. I pamiętaj, zawsze jestem do twojej dyspozycji.
- Dzięki Leondzio. - Uśmiecham się przelotnie.
No tak jeszcze jedna rzecz.
- Bo mam jeszcze jeden problem. Powiem wprost. Udawaj mojego chłopaka
- Wiesz uwielbiam Cię, ale, że tak zaraz udawać. Nie jestem dobrym aktorem.
- To tylko Filadelfia, rodzina się ucieszy, że wreszcie sobie kogoś znalazłam, a ty spędzisz cudowny weekend w moim towarzystwie.
- A coś więcej, jakieś większe korzyści? - Phi!Już mu nie odpowiadam? Debil.
- Co jeszcze chcesz? Zgadzam się na czułe słówka i całowanie.
- Nareszcie jakieś konkrety. A dlaczego akurat ja? - Ciekawość to pierwszy stopień do piekła.
- Babcia słyszała już twoje imię, a tak wogóle to będziesz mnie ochraniać jak coś. Hm?
- Umowa stoi.
- Idealnie. Tylko uważaj, będziemy dzielić pokój, jak będę się przebierać, żeby Ci co innego nie stanęło. - Z chytry uśmieszkiem wstaje z kawałka drewna i idę do apartamentu.
Dobra riposta nie jest zła. Coś o tym wiem.

Przy Leonie zachowuję się jak dziecko. Nie myślę racjonalnie. Moje życie było idealne, porównywalne do domku z kart, lecz nie tak kruche. Nagle wparował ON, omotał mnie swoją urodą i wdziękiem. I życie mi się zawaliło. Miałam być forever alone tak jak Luśka, ale ona wybrała Fede, a teraz będą rodzicami. Czuję się samotna, muszę zmienić swój statut społeczny. I to jak najszybciej. Albo zabawie się uczuciami facetów, skoro im to tak świetnie wychodzi, to ja też mogę. Idę na zakupy.
- Wychodzimy Verdas. - Zabieram torebkę i już czekam na mężczyznę przy drzwiach.
- Kicia, zacznij mówić mnie po imieniu.
Pomagam wyjść szmaragdowookiemu i zamykam apartament.
Idziemy w szybkim tempie, mijamy ludzi, chłopak ledwo za mną nadąża. Wreszcie wchodzimy do wielkiego budynku - Barney's New York 
- Co tu robimy? - Pyta moja ochrona.
- Zmieniamy look. Chcę mieć w końcu faceta na stałe.
Patrzy na mnie dziwnie, ignoruję to. Pokszywiam się Leonowi idąc przed siebie. Nie jest to jednak dobry pomysł, bo wpadam na kogoś. Ratuje mnie Verdas. Posyłam mu dziękujące spojrzenie, krzycząc na siebie w myślach, że miałam byś dla niego miła. Odwracam wzok i napotykam się na znajome twarze. To Kath i Lisa. Dwie najgorsze suki chodzące po tym świecie. Konfrontację dobra ze złem czas zacząć.

Witajcie aniołeczki :*
Za nami 13 rozdział, nie specjalny.
Mamy dwie nowe postacie i nie będą to dobre osóbki.
Wszystkiego się dowiecie.
Mam zaplanowaną Leonettę, ale jeszcze nie teraz, bo się szybko mną znudzicie.
Trochę krótki, nie miałam jakoś weny, ale jest :D
Widzę, że komentarze się sypią, co mnie bardzo cieszy.
Dziękuję kochani.
Z A P R A S Z A M   T  U ! ! !
Do następnego.
Xoxo

Melloniasta:*